მეშახტის ცოლის სიმღერა, ეკა ქევანიშვილი ქართულად/ფრანგულად Eka Kevanishvili en géorgien/en français
12/18/2020
B. Chabradze ბაჩანა ჩაბრაძე-ის
მიერ
ეკა ქევანიშვილის ლექსს „მეშახტის ცოლის სიმღერა“ კითხულობენ: ქართულად - ეკა ქევანიშვილი, ფრანგულად - ბაჩანა ჩაბრაძე (მთარგმნელი). გამოყენებული ილუსტრაცია: ეკა ქევანიშვილის კრებულის „ევაკუაციის გეგმა“ გარეკანი, წიგნები ბათუმში 2016. ლექსის ფრანგული თარგმანი შესულია კრებულში \"Je suis nombreuses. Quinze poètes géorgiennes\" (\"მე ბევრი ვარ. თხუთმეტი ქართველი პოეტი ქალი\"), გამომცემლობა ლ'ენვანტერი, პარიზი 2021: https://www.amazon.fr/Je-suis-nombreu...
\"La chanson de la femme du mineur\" d'Eka Kevanishvili. Lecture en géorgien par Eka Kevanishvili, lecture en français par B. Chabradzé (traducteur). Illustration utilisée : la couverture du recueil d'Eka Kevanishvili \"Le plan d'évacuation\", éditions Livres à Batoumi, 2016. La traduction française du poème fait partie du recueil « Je suis nombreuses : Quinze poètes géorgiennes » (traduit du géorgien par B. Chabradzé), éditions L'Inventaire, Paris 2021 : https://www.amazon.fr/Je-suis-nombreu...
მეშახტის ცოლის სიმღერა
ამაღამ გვიან მოვა ჩემი კაცი, ჩემი შებოლილი ქმარი
და მისი კბილები თეთრად გაიელვებს.
კბილებით შემიძლია ჩემი ქმარი სხვებისგან გამოვარჩიო.
როცა გავიცანი, თეთრი კაცი იყო.
ახლა, რაღაცნაირი მტვრისფერი გახდა.
ხმაშიც თითქოს დაფხვნილი რკინა გაერია.
თვალებში გავარვარებული ზეთი უპრიალებს.
იცვლება ჩემი ქმარი, როცა გრძელი გვირაბიდან ამოდის, როცა სააქაოს ბრუნდება.
აი, სადაცაა მოვა, ამოგანგლული შემოაღებს კარს
და მოიტანს სუნს. დედამიწის შუაგულიდან წამოღებულს, სხვა მისნაირი დაქანცული კაცების.
მოვა - ცალ ხელში ცარიელი კონტეინერებით, მეორეში გამურული პურით.
პურსაც გადაედო ჩემი ქმარი. ჩემ გარდა, ისიც გააშავა.
გზაში ცოტა ჩამოუტეხავს, ეტყობა, მოშივდა.
დაჯდება მაგიდასთან და ზის.
ელოდება წვნიანიან თეფშს, რომელსაც მოჰყვება ჩემი რამდენიმე მოსასწრები წინადადება ბანკის ვალებსა და
მაღაზიის ნისიასა და
მეზობლის ბავშვის ახალ ფეხსაცმელსა და
ჩვენი შვილების დაძველებულ ჩანთებზე,
სასოწარკვეთაზე.
დაჯდება და იყურება ფანჯარაში, ცისკენ.
ცა მენატრება - მეტყვის და დადუმდება.
ამაღამ გვიან მოვა ჩემი ქმარი და დაყრის გასარეცხ ტანსაცმელს.
და ზამთრის ყინვაში შეაღებს ფანჯარას.
ჰაერი მენატრება, - იტყვის და დადუმდება.
და მე ვეღარაფერს ვეტყვი სახატავ რვეულებსა და
შოკოლადებსა და
წიგნებსა და
ახალ კაბებსა და
აი, იმ ვიტრინაში გამოდებულ ყელსაბამსა და
საერთოდ, ადამიანურად ცხოვრებაზე.
მხოლოდ გავიფიქრებ - ნეტა ხელი და ფეხი სულ ჰქონდეს ჩემს ქმარს,
რომ შახტში ჩავიდეს.
ეკა ქევანიშვილი
კრებულიდან „ევაკუაციის გეგმა“, წიგნები ბათუმში 2016
La chanson de la femme du mineur
Ce soir, mon homme, mon mari, rentrera tard, enfumé,
Et ses dents blanches scintilleront.
Grâce à ses dents, je pourrais le reconnaître entre tous.
Quand je l’ai connu, c’était un homme blanc.
Maintenant, il est couleur poussière.
On dirait aussi que sa voix est mêlée de poudre de fer
Et que de l’huile bouillante brille dans ses yeux.
Mon mari change quand il émerge du long tunnel, quand il revient sur terre.
Voilà, il ne va plus tarder. Il va ouvrir la porte, souillé,
Ramenant, du cœur de la terre, l’odeur de ses semblables exténués.
Il aura des boîtes vides dans une main, du pain couvert de suie dans l‘autre.
En plus de moi, il aura contaminé le pain, il l’aura noirci.
Il manquera un bout sur le pain – il aura eu faim en rentrant.
Il s'assiéra à table et y restera.
Il attendra son potage qui sera suivi de mes inéluctables remarques
Au sujet de nos dettes à la banque
Et de nos prêts dans les magasins
Et des nouvelles chaussures de l’enfant des voisins
Et des cartables usés de nos enfants,
De la désespérance.
Il s'assiéra et regardera par la fenêtre, vers le ciel.
Le ciel me manque, me dira-t-il et se taira.
Ce soir, mon mari rentrera tard et jettera par terre ses vêtements sales
Et ouvrira la fenêtre dans le froid hivernal.
L’air me manque, dira-t-il et se taira.
Et je ne pourrai rien lui dire au sujet des cahiers de dessins,
Et des chocolats,
Et des livres,
Et des nouvelles robes,
Et du collier dans la vitrine,
De la vie d’un homme digne, en général.
Je penserai juste : pourvu qu’il ait toujours mains et jambes,
Qu’il puisse descendre à la mine.
Eka Kevanishvili
Traduit du géorgien par B. Chabradzé
Du recueil « Je suis nombreuses : Quinze poètes géorgiennes », éditions L'Inventaire, Paris 2021 : https://www.amazon.fr/Je-suis-nombreu...
\"La chanson de la femme du mineur\" d'Eka Kevanishvili. Lecture en géorgien par Eka Kevanishvili, lecture en français par B. Chabradzé (traducteur). Illustration utilisée : la couverture du recueil d'Eka Kevanishvili \"Le plan d'évacuation\", éditions Livres à Batoumi, 2016. La traduction française du poème fait partie du recueil « Je suis nombreuses : Quinze poètes géorgiennes » (traduit du géorgien par B. Chabradzé), éditions L'Inventaire, Paris 2021 : https://www.amazon.fr/Je-suis-nombreu...
მეშახტის ცოლის სიმღერა
ამაღამ გვიან მოვა ჩემი კაცი, ჩემი შებოლილი ქმარი
და მისი კბილები თეთრად გაიელვებს.
კბილებით შემიძლია ჩემი ქმარი სხვებისგან გამოვარჩიო.
როცა გავიცანი, თეთრი კაცი იყო.
ახლა, რაღაცნაირი მტვრისფერი გახდა.
ხმაშიც თითქოს დაფხვნილი რკინა გაერია.
თვალებში გავარვარებული ზეთი უპრიალებს.
იცვლება ჩემი ქმარი, როცა გრძელი გვირაბიდან ამოდის, როცა სააქაოს ბრუნდება.
აი, სადაცაა მოვა, ამოგანგლული შემოაღებს კარს
და მოიტანს სუნს. დედამიწის შუაგულიდან წამოღებულს, სხვა მისნაირი დაქანცული კაცების.
მოვა - ცალ ხელში ცარიელი კონტეინერებით, მეორეში გამურული პურით.
პურსაც გადაედო ჩემი ქმარი. ჩემ გარდა, ისიც გააშავა.
გზაში ცოტა ჩამოუტეხავს, ეტყობა, მოშივდა.
დაჯდება მაგიდასთან და ზის.
ელოდება წვნიანიან თეფშს, რომელსაც მოჰყვება ჩემი რამდენიმე მოსასწრები წინადადება ბანკის ვალებსა და
მაღაზიის ნისიასა და
მეზობლის ბავშვის ახალ ფეხსაცმელსა და
ჩვენი შვილების დაძველებულ ჩანთებზე,
სასოწარკვეთაზე.
დაჯდება და იყურება ფანჯარაში, ცისკენ.
ცა მენატრება - მეტყვის და დადუმდება.
ამაღამ გვიან მოვა ჩემი ქმარი და დაყრის გასარეცხ ტანსაცმელს.
და ზამთრის ყინვაში შეაღებს ფანჯარას.
ჰაერი მენატრება, - იტყვის და დადუმდება.
და მე ვეღარაფერს ვეტყვი სახატავ რვეულებსა და
შოკოლადებსა და
წიგნებსა და
ახალ კაბებსა და
აი, იმ ვიტრინაში გამოდებულ ყელსაბამსა და
საერთოდ, ადამიანურად ცხოვრებაზე.
მხოლოდ გავიფიქრებ - ნეტა ხელი და ფეხი სულ ჰქონდეს ჩემს ქმარს,
რომ შახტში ჩავიდეს.
ეკა ქევანიშვილი
კრებულიდან „ევაკუაციის გეგმა“, წიგნები ბათუმში 2016
La chanson de la femme du mineur
Ce soir, mon homme, mon mari, rentrera tard, enfumé,
Et ses dents blanches scintilleront.
Grâce à ses dents, je pourrais le reconnaître entre tous.
Quand je l’ai connu, c’était un homme blanc.
Maintenant, il est couleur poussière.
On dirait aussi que sa voix est mêlée de poudre de fer
Et que de l’huile bouillante brille dans ses yeux.
Mon mari change quand il émerge du long tunnel, quand il revient sur terre.
Voilà, il ne va plus tarder. Il va ouvrir la porte, souillé,
Ramenant, du cœur de la terre, l’odeur de ses semblables exténués.
Il aura des boîtes vides dans une main, du pain couvert de suie dans l‘autre.
En plus de moi, il aura contaminé le pain, il l’aura noirci.
Il manquera un bout sur le pain – il aura eu faim en rentrant.
Il s'assiéra à table et y restera.
Il attendra son potage qui sera suivi de mes inéluctables remarques
Au sujet de nos dettes à la banque
Et de nos prêts dans les magasins
Et des nouvelles chaussures de l’enfant des voisins
Et des cartables usés de nos enfants,
De la désespérance.
Il s'assiéra et regardera par la fenêtre, vers le ciel.
Le ciel me manque, me dira-t-il et se taira.
Ce soir, mon mari rentrera tard et jettera par terre ses vêtements sales
Et ouvrira la fenêtre dans le froid hivernal.
L’air me manque, dira-t-il et se taira.
Et je ne pourrai rien lui dire au sujet des cahiers de dessins,
Et des chocolats,
Et des livres,
Et des nouvelles robes,
Et du collier dans la vitrine,
De la vie d’un homme digne, en général.
Je penserai juste : pourvu qu’il ait toujours mains et jambes,
Qu’il puisse descendre à la mine.
Eka Kevanishvili
Traduit du géorgien par B. Chabradzé
Du recueil « Je suis nombreuses : Quinze poètes géorgiennes », éditions L'Inventaire, Paris 2021 : https://www.amazon.fr/Je-suis-nombreu...
