დარეჯან სუმბაძე. 14. ქარი და წისქვილი

(,,მეტალის პეპელა. ჩრდილიდან", 2010, გვ. 114-115) ქარი და წისქვილი მე იგივე ვარ მარად შენი. ამბობ: ყველასი. საზოგადოდ. ანუ: ჩემი ნუ გეშინია. გვერდით სადაც ვერ იტანენ შემოდგომა როგორ ცვლის ზამთარს. ზაფხული: ზაფხულს. მე იგივე ვარ. ფიქრიდან აქეთ. ნამდვილ მთა-ბარზე სადაც საგნები მნიშვნელობას ივიწყებენ ანუ: იცვლიან. იგივე. ანუ: ფეხმოუცვლელი. თუ ასე გიჯობს. თორემ აი საკმარისია ერთი ნაბიჯი და ნახე მერე: უეჭველი მეგობარიც უარს გეტყვის იყოს შენი (თანა)ზიარი ვთქვათდა: წიგნის რედაქტორი. თითქოს არასდროს უარესზე დაე მჩნია ავროგრაფი. და ნახე მერე: გამოჩნდება მუდამ საბრალო ჭეშმარიტად ვინმე მაიცა. და ქვა ყულფზე. იოცნებე. და ბლანტიფრენა. ოკეანეს ლამის გამცდარი: ზღვა უძიროა. ვერ დაგპირდები: მე იგივე ვარ ამ წამის რიტმით იწერება ეს სიტყვები. ეს მას მოსთხოვე. გააჩნია როგორ მოძრაობს სისხლი ამწამს. ვერ დაგპირდები: მე იგივე მაგრამ იგივე ვინც გპირდები: აი! აზრი ამ წამის რიტმით მოძრაობს ასე: დარწმუნების საუკეთესო ჩემი ძალა. ჩემი სიტყვები. ქარაფშუტა თავდაჯერების საფუძველი. და ამიტომაც. და- გპირდები: მე იგივე ვარ ვინც წავიდა ვინც სულ მიდის. მიუხედავად: ნუ გეშინია. გუშინ მხოლოდ ასი ცალი დაბეჭდეს და ტირაჟი შეწყდა. ჯერ გუშინაა. ჯერ არავის ახსოვს რომ მალე მოუწევთ ერთი: -მეასედი სანთლით ეძებონ. და აქ: რაკი მექანიკურს სხვისი წასვლის ძაფზე მიბმული სხვისი ნაბიჯი ამოძრავებს. უეჭველი შენი ფიქრიდან გადმოსულები. ისინი. ამას აღარასდროს გაპატიებენ: და როცა ყველა. ყველა უკვე გამოგონილი აბოდიალდა. სიტყვებიდან გადმოაბიჯეს: ბოსტნეულებმა, მაიცებმა. ხისტმა საგნებმა: მოდრეკისკენ. და და-მსხვრევისკენ; ვერ-ტიკაკურმა მთვლემარეებმა: იძულებითი ჰორიზონტისკენ და როცა ყველა. გაგიცოცხლდა შტერი სიბრმავე: გარეალურდა. და გიყურებდნენ დონდლო ეჭვით. მათთვის უეჭველს. ოკეანეს უკვე გამცდარს. იოცნებე. ზღვა უძიროა. და წასვლამდე. ანუ ყოფნისას ფეხმოუცვლელად ყველასთვის რომ შესაბამისი სახელი გეთქვა ხომ არასდროს დახარჯავდი ამდენ სიტყვას: ... 25.02.10. ტექსტი:   / 549869568462007   ჩემი გვერდი:   / darejan.sumbadze