(,,მეტალის პეპელა. ჩრდილიდან\", 2010, გვ. 114-115)
ქარი და წისქვილი
მე იგივე ვარ მარად შენი. ამბობ: ყველასი.
საზოგადოდ. ანუ: ჩემი ნუ გეშინია.
გვერდით სადაც ვერ იტანენ შემოდგომა
როგორ ცვლის ზამთარს. ზაფხული: ზაფხულს.
მე იგივე ვარ. ფიქრიდან აქეთ. ნამდვილ მთა-ბარზე
სადაც საგნები მნიშვნელობას ივიწყებენ ანუ: იცვლიან.
იგივე. ანუ: ფეხმოუცვლელი. თუ ასე გიჯობს.
თორემ აი საკმარისია ერთი ნაბიჯი და ნახე მერე:
უეჭველი მეგობარიც უარს გეტყვის იყოს შენი
(თანა)ზიარი ვთქვათდა: წიგნის რედაქტორი.
თითქოს არასდროს უარესზე დაე მჩნია ავროგრაფი.
და ნახე მერე: გამოჩნდება მუდამ საბრალო
ჭეშმარიტად ვინმე მაიცა. და ქვა ყულფზე. იოცნებე.
და ბლანტიფრენა. ოკეანეს ლამის გამცდარი: ზღვა უძიროა.
ვერ დაგპირდები: მე იგივე ვარ ამ წამის რიტმით
იწერება ეს სიტყვები. ეს მას მოსთხოვე. გააჩნია
როგორ მოძრაობს სისხლი ამწამს. ვერ დაგპირდები:
მე იგივე მაგრამ იგივე ვინც გპირდები: აი! აზრი
ამ წამის რიტმით მოძრაობს ასე: დარწმუნების საუკეთესო
ჩემი ძალა. ჩემი სიტყვები. ქარაფშუტა თავდაჯერების საფუძველი.
და ამიტომაც. და- გპირდები: მე იგივე ვარ ვინც წავიდა
ვინც სულ მიდის. მიუხედავად: ნუ გეშინია.
გუშინ მხოლოდ ასი ცალი დაბეჭდეს და ტირაჟი შეწყდა.
ჯერ გუშინაა. ჯერ არავის ახსოვს რომ მალე
მოუწევთ ერთი: -მეასედი სანთლით ეძებონ. და აქ: რაკი
მექანიკურს სხვისი წასვლის ძაფზე მიბმული
სხვისი ნაბიჯი ამოძრავებს. უეჭველი შენი ფიქრიდან
გადმოსულები. ისინი. ამას აღარასდროს გაპატიებენ:
და როცა ყველა. ყველა უკვე გამოგონილი აბოდიალდა.
სიტყვებიდან გადმოაბიჯეს: ბოსტნეულებმა, მაიცებმა.
ხისტმა საგნებმა: მოდრეკისკენ. და და-მსხვრევისკენ;
ვერ-ტიკაკურმა მთვლემარეებმა: იძულებითი ჰორიზონტისკენ
და როცა ყველა. გაგიცოცხლდა შტერი სიბრმავე: გარეალურდა.
და გიყურებდნენ დონდლო ეჭვით. მათთვის უეჭველს.
ოკეანეს უკვე გამცდარს. იოცნებე. ზღვა უძიროა.
და წასვლამდე. ანუ ყოფნისას ფეხმოუცვლელად
ყველასთვის რომ შესაბამისი სახელი გეთქვა
ხომ არასდროს დახარჯავდი ამდენ სიტყვას:
...
25.02.10.
ტექსტი: / 549869568462007
ჩემი გვერდი: / darejan.sumbadze
ქარი და წისქვილი
მე იგივე ვარ მარად შენი. ამბობ: ყველასი.
საზოგადოდ. ანუ: ჩემი ნუ გეშინია.
გვერდით სადაც ვერ იტანენ შემოდგომა
როგორ ცვლის ზამთარს. ზაფხული: ზაფხულს.
მე იგივე ვარ. ფიქრიდან აქეთ. ნამდვილ მთა-ბარზე
სადაც საგნები მნიშვნელობას ივიწყებენ ანუ: იცვლიან.
იგივე. ანუ: ფეხმოუცვლელი. თუ ასე გიჯობს.
თორემ აი საკმარისია ერთი ნაბიჯი და ნახე მერე:
უეჭველი მეგობარიც უარს გეტყვის იყოს შენი
(თანა)ზიარი ვთქვათდა: წიგნის რედაქტორი.
თითქოს არასდროს უარესზე დაე მჩნია ავროგრაფი.
და ნახე მერე: გამოჩნდება მუდამ საბრალო
ჭეშმარიტად ვინმე მაიცა. და ქვა ყულფზე. იოცნებე.
და ბლანტიფრენა. ოკეანეს ლამის გამცდარი: ზღვა უძიროა.
ვერ დაგპირდები: მე იგივე ვარ ამ წამის რიტმით
იწერება ეს სიტყვები. ეს მას მოსთხოვე. გააჩნია
როგორ მოძრაობს სისხლი ამწამს. ვერ დაგპირდები:
მე იგივე მაგრამ იგივე ვინც გპირდები: აი! აზრი
ამ წამის რიტმით მოძრაობს ასე: დარწმუნების საუკეთესო
ჩემი ძალა. ჩემი სიტყვები. ქარაფშუტა თავდაჯერების საფუძველი.
და ამიტომაც. და- გპირდები: მე იგივე ვარ ვინც წავიდა
ვინც სულ მიდის. მიუხედავად: ნუ გეშინია.
გუშინ მხოლოდ ასი ცალი დაბეჭდეს და ტირაჟი შეწყდა.
ჯერ გუშინაა. ჯერ არავის ახსოვს რომ მალე
მოუწევთ ერთი: -მეასედი სანთლით ეძებონ. და აქ: რაკი
მექანიკურს სხვისი წასვლის ძაფზე მიბმული
სხვისი ნაბიჯი ამოძრავებს. უეჭველი შენი ფიქრიდან
გადმოსულები. ისინი. ამას აღარასდროს გაპატიებენ:
და როცა ყველა. ყველა უკვე გამოგონილი აბოდიალდა.
სიტყვებიდან გადმოაბიჯეს: ბოსტნეულებმა, მაიცებმა.
ხისტმა საგნებმა: მოდრეკისკენ. და და-მსხვრევისკენ;
ვერ-ტიკაკურმა მთვლემარეებმა: იძულებითი ჰორიზონტისკენ
და როცა ყველა. გაგიცოცხლდა შტერი სიბრმავე: გარეალურდა.
და გიყურებდნენ დონდლო ეჭვით. მათთვის უეჭველს.
ოკეანეს უკვე გამცდარს. იოცნებე. ზღვა უძიროა.
და წასვლამდე. ანუ ყოფნისას ფეხმოუცვლელად
ყველასთვის რომ შესაბამისი სახელი გეთქვა
ხომ არასდროს დახარჯავდი ამდენ სიტყვას:
...
25.02.10.
ტექსტი: / 549869568462007
ჩემი გვერდი: / darejan.sumbadze
