ლოცვა

16.06.2018 01:37

Dare Sumbadze

არხი

ლოცვა ცდილობს განრისხდეს, თრთვილად აქცევს ცვარს და ცის ნატირს. მოსულა მარტი. ლერწამს ბაძავენ წეროები – ყელს იღერებენ, სალამურები წერენ ბგერებს, ფერებს. და ვისმენ: როგორ ვგრძელდები მღვიმის ზევით, მფეთქავი მთისკენ ქარის მკლავებში, ქარის ხმაზე, ქარის სიმღერად. მე მოვდიოდი. ვიჩოქებდი შენს სამყოფელში. თვალდახუჭული გენდობოდი. გიჩურჩულებდი. მენდობოდი. და ჯვრისწერის საკურთხეველთან როცა ოქრომ ფილაქანზე გაიწკრიალა, არ დაგაეჭვა შიშნარევი ვერცხლის წკრიალმა შეჩვეული მორჩილებიდან: “თანახმა ვარ!” და მერე ზამთრის უსახურ და ცივ ღამეებში მე გიყვებოდი გარდასულ და სახიერ ამბებს. და მფარველი ხელის მტევნიდან მათრობელა ღამეს ვწურავდი მომავალი გათენებისთვის. და ჩემს გულს შენი ხელისგული მყუდროდ მალავდა, რომ ოდესმე ერთ მღვიმეში გამოგვეღვიძა. თებერვალი, მარტი. 2007. (კრებულიდან ,,მეტალის პეპელა". 2007) ჩემი გვერდი: / darejan.sumbadze

გაზიარება: