რწმენა ქრისტეს სიტყვის მოსმენისგანაა. პავლემ უფლისგან მიიღო ის, რაც ჩვენ გადმოგვცა (1 კორ. 11:23).

რომაელთა მიმართ 5:1-2 ამრიგად, რაკი რწმენით გავმართლდით, მშვიდობა გვაქვს ღვთის მიმართ, ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მიერ, ვისი მეოხებითაც რწმენით მივემთხვიეთ იმ მადლს, რომელშიც ვდგავართ და ღვთის დიდების სასოებით ვიქადით;

ფსალმუნნი 138:21-22 ნუთუ არ მოვიძულო, უფალო, შენი მოძულენი, და შენს მოწინააღმდეგეებს არ ვედაო? სრული სიძულვილით მოვიძულე ისინი, მტრებად შევრაცხე.

მორწმუნის ინტელექტი, ფილოსოფოსისგან განსხვავებით, არ ეთანხმება ჭეშმარიტებას, თითქოსდა იძულებითია მიზეზის ძალით; უფრო მეტიც, იგი ნებას დათანხმდა, ამიტომ ცოდნა არ ეხება ადამიანის სიმართლეს, რომელიც ნებისყოფაშია, არამედ რწმენაში: და ერწმუნა აბრაამი უფალს და ეს ჩაეთვალა მას სიმართლედ (დაბ. 15: 6)

რწმენის აღიარებით ადამიანი იღებს ხსნას, ვინაიდან გულით სწამთ სიმართლე, ხოლო ბაგით აღიარებენ გადასარჩენად: რწმენით გავმართლდით (რომ. 5:1), გაითვალისწინეთ, რომ ის ამბობს, ადამიანს სჯერა გულით, ანუ თავისი ნებით, რადგან ადამიანს არ შეუძლია დაიჯეროს, თუ არ სურს.

ღმერთი არის ყველასი, ვინც ირმწუნა მისი, მათ მორწმუნეთა რიგში აღარ არის განსხვავება ბერძნების და იუდეველის, ანუ ეროვნება ქრება, თუ ნამდვილი ქრისტიანი ხდები აღარ ხარ მხოლოდ ქართველი, არამედ რასის და ეროვნების გამო სხვა ეროვნების ქრისტიანიც უნდა მიიღო, იმიტომ რომ წერია: ის უხვია ყველასათვის, ვინც მოუხმობს მას (რომ. 10:12) და კიდევ: თუ უგულებელყოფ მისი სახიერების, მოთმინებისა და სულგრძელობის სიმდიდრეს და ვერ შეგიგნია, რომ ღვთის სახიერებას მონანიებისკენ მიჰყავხარ? (რომ. 2:4) და კიდევ: ხოლო წყალობით მდიდარმა ღმერთმა, თავის დიდ სიყვარულში, რომლითაც შეგვიყვარა, ჩვენ, დანაშაულის გამო მკვდრები, გაგვაცოცხლა ქრისტესთან ერთად - მადლით ხართ გადარჩენილნი, აღგვადგინა მასთან ერთად და თანადაგვსხა ზეცაში, ქრისტე იესოში, რათა გამოჩნდეს მომავალ საუკუნეებში მისი მადლის გარდამეტებული სიმდიდრე ჩვენდამი მოწყალებით ქრისტე იესოში (ეფ. 2:4-7), მოციქული კი ამ ყველაფერს ამტკიცებს იოველ წინასწარმეტველის ნათქვამით, რომელიც ამბობს: ყოველი, ვინც მოუხმობს უფლის სახელს, გადარჩება (იოველ. 2:32) ეს კეთდება იმით, რომ მას სიყვარულით და ღვთისმოსავი თაყვანისმცემლობით მოუხმობენ: მომიხმობს და მეც ვუპასუხებ, მასთან ვიქნები გასაჭირში; გამოვიხსნი და ვასახელებ (ფს. 90:15)


შემდეგ მოციქული ამბობს: როგორ მოუხმონ მას, ვინც არ იწამეს, თითქოს უნდა თქვას: მართალია, რომ სანამ არ არსებობს რწმენა, არ შეიძლება ღმერთს შენს გადარჩენისკენ მოუწოდო. ეს ღმერთისადმი მოწოდება ეხება აღსარებას ბაგეებით, რომლებიც გულის რწმენიდან გამომდინარეობს: მწამდა და ამიტომ ვლაპარაკობდი (ფს. 115:1), ჩვენც გვწამს და ამიტომ ვლაპარაკობთ (2 კორ. 4:13). შემდეგ ის სვამს ასეთ კითხვას: როგორ ირწმუნონ, ვის შესახებაც არ სმენიათ? ნათქვამია, რომ ერთს სწამს ის, რასაც სხვები ეუბნებიან და რომელსაც ის ვერ ხედავს: უკვე გვწამს არა შენი ნათქვამის გამო, არამედ ჩვენ თვითონ მოვუსმინეთ და ვიცით, რომ ჭეშმარიტად ის არის ქვეყნიერების მხსნელი (ინ. 4:42). მაგრამ მოსმენა ორგვარია: ერთი შინაგანია, რომლითაც ისმენს ღმერთის ფორმას: მე კი მოვისმენ თუ რას იტყვის უფალი ღმერთი; სხვა ის არის, რომლითაც ვინმე უსმენს სხვა კაცს, რომელიც მის წინაშე საუბრობს:პეტრე ჯერ კიდევ ლაპარაკობდა, რომ სულიწმიდა გადმოვიდა ყველაზე, ვისაც ეს სიტყვა ესმოდა (საქ. 10:44). მოსმენის პირველი სახეობა ეხება წინასწარმეტყველების მადლს, რომელიც ეძლევა გარკვეულ გარკვეულ პირებს, მაგრამ არა ყველას, როგორც ნათქვამია 1 კორ. (12:4) -ში: სხვადასხვანაირია ნიჭი, მაგრამ სული იგივეა. მაგრამ რადგან ის ახლა ლაპარაკობს იმაზე, რაც ყველას შეუძლია განასხვაოს, ეს მოსმენის მეორე სახეა. ამიტომ ის დასძენს:როგორ მოისმინონ მქადაგებლის გარეშე? მსმენელში გარე მოსმენა არ შეიძლება მოხდეს მოსაუბრის მოქმედების გარეშე. სწორედ ამიტომ უბრძანა უფალმა მოწაფეებს: წადით მთელ სამყაროში და უქადაგეთ სახარება ყველა ქმნილებას (მთ. 28,19); წადით მთელ ქვეყნიერებაზე და ყველა ქმნილებას უქადაგეთ სახარება (მარკ. 16:15);