Prod by : D-Low
Mixing - https://www.facebook.com/QutaiseliPaJoMC
ვერ ვპოვე მოსვენება , არ მიმიღო სიმარტოვემ ,
შინაგანი ხმები უკვე შენზე აღარ მიამბობენ .
აქ დარდობენ ხვალინდელზე , აწმყოში ბაირამობენ ,
არ ცნობენ ცნობიერებას , მხოლოდ მორალით გართობენ .
აქ შენ რა გესაქმება , ალბათ კითხვა დაგებადება ,
ეს ბრალდება არ გეგონოს , აქ სუიციდი მზადდება .
გაცნობენ თავს სრულყოფილად თუმც იკითხე რამდენი დღით ,
შემოქმედი ვერ იქნება შემართებით დადებითი .
ვერ გამიგია რა დამრჩა აქ დრო თუ თავისუფლება ?
მუქდება ხასიათი , ენთუზიაზმი აღარ მეუფლება ,
უქმდება შემეცნების სფერო , კრიზისს რა შევუფერო ?
სჯობს საბედისწეროდ გავაცნობიერო ატმოსფერო .
დავეძებ გამოსავალს , იმედების ამტან ნატამალს ,
ვუწოდებ ცხოვრებას ფატალურ ანბან თავგადასავალს .
მეწევა ეკლიანი ბგერა , ვით ზეციური წყევლა ,
თუ სამარისებულ სიჩუმეში ხმამ ხმადაბლა ჩაახველა .
გამწირა ბედმა და ერთხმად ელდა შემომეკედლა ,
უკუქცევადია შერწყმა , ვერ გამიგო ერთადერთმა .
ვის რა ესმის ტკივილის , მხოლოდ ისვრიან ბასრად რეპლიკებს ,
ხოლო ეპიცენტრს ხელოვნება დაგაექსპერიმენტირებს .
---------------------------------------------------
ჩემთან რა ესაქმება ოცნებას , მოწმეა თავად ღმერთი .
მწუხარებაც რომ იყო ღამეს უცვლელად გავათევდი ,
ხელსაც არ ვახლებდი , რომც გზად მეპოვნა მნათე ხვედრი ,
ცად ლამპიონს ავანთებდი , შენს სილუეტს გადავფენდი .
---------------------------------------------------
ცად გაბნეული ღრუბელი თითქოს ერთ მუჭად შეიკრა ,
ბჟუტად ნათება მერიდა , ბნელეთმა დაახეიბრა ,
ხელიდან მაცლი ჭეშმარიტ და უზენაეს ვნებას ,
შემდეგ გიკვირს ჩემში თხრობის სისტემა ასე რატომ ფეთქავს?
თანაც ბედავს აქეთ მესარჩლება , ქვეცნობიერს ამცირებს ,
დროა მივიღო ზომები , ზომიერება გრძნობებს აციებს .
ნექტარი ლოტოსად ვახვიე და გარეგან პულსაციებს ,
იწვევს ხსენება , მონატრება მიკითხავს ნოტაციებს .
ჯავრების ჯამით ხელში აღარ წარმოვთქვამ სადღეგრძელოს ,
რომც მეძნელოს დავაღწევ თავს და სადაც უნდა მეძებოს .
ერთგულება დამიწუნეს , ვერ ვეგუები მათ რაც ირწმუნეს ,
ხედვები გადამიწურეს და მიწურულს ვიწროდ მიყურეს .
მხოლოდ მან იცის ღელვის და მორბედი ბრაზის შესახებ ,
ხელს ვერ ვახლებ , ვერ ვნახე გზა , რომელზედ არ იყო ზედ მახე ,
საიქიოში არც კი ეცადო აჩრდილი თავთ წამიქწიო ,
აქაურობისთვის ვარ უცხო , როცა განვიცდი ნუ განიცდიო .
ან თუ განიცდი ნუ ხარ ხმამაღალი , აფთარი და ფიცხიო ,
არ ხარ პირველი კაცობრიობის , არც უკანასკნელი რიცხვიო .
შეწუხებული ვუცქერ შენს ცვალებად კარიკატურას ,
თუმც ნატურას ვცემ თაყვანს , მან მაგიურად დამაპურა .
ვეღარ დამატყვევა სისუსტემ და გავიჭერი ფიქრებად ,
ის მსურს მე , ვინც მარადისობის კანონს დამპირდება .
ჩვენი კამათის დროება ირეკლავს სარკისებულად ,
რაც კი ამ ქვეყნად სიყალბის მიერ არ ათვისებულა .
---------------------------------------------------
ჩემთან რა ესაქმება ოცნებას , მოწმეა თავად ღმერთი .
მწუხარებაც რომ იყო ღამეს უცვლელად გავათევდი ,
ხელსაც არ ვახლებდი , რომც გზად მეპოვნა მნათე ხვედრი ,
ცად ლამპიონს ავანთებდი , შენს სილუეტს გადავფენდი .
Mixing - https://www.facebook.com/QutaiseliPaJoMC
ვერ ვპოვე მოსვენება , არ მიმიღო სიმარტოვემ ,
შინაგანი ხმები უკვე შენზე აღარ მიამბობენ .
აქ დარდობენ ხვალინდელზე , აწმყოში ბაირამობენ ,
არ ცნობენ ცნობიერებას , მხოლოდ მორალით გართობენ .
აქ შენ რა გესაქმება , ალბათ კითხვა დაგებადება ,
ეს ბრალდება არ გეგონოს , აქ სუიციდი მზადდება .
გაცნობენ თავს სრულყოფილად თუმც იკითხე რამდენი დღით ,
შემოქმედი ვერ იქნება შემართებით დადებითი .
ვერ გამიგია რა დამრჩა აქ დრო თუ თავისუფლება ?
მუქდება ხასიათი , ენთუზიაზმი აღარ მეუფლება ,
უქმდება შემეცნების სფერო , კრიზისს რა შევუფერო ?
სჯობს საბედისწეროდ გავაცნობიერო ატმოსფერო .
დავეძებ გამოსავალს , იმედების ამტან ნატამალს ,
ვუწოდებ ცხოვრებას ფატალურ ანბან თავგადასავალს .
მეწევა ეკლიანი ბგერა , ვით ზეციური წყევლა ,
თუ სამარისებულ სიჩუმეში ხმამ ხმადაბლა ჩაახველა .
გამწირა ბედმა და ერთხმად ელდა შემომეკედლა ,
უკუქცევადია შერწყმა , ვერ გამიგო ერთადერთმა .
ვის რა ესმის ტკივილის , მხოლოდ ისვრიან ბასრად რეპლიკებს ,
ხოლო ეპიცენტრს ხელოვნება დაგაექსპერიმენტირებს .
---------------------------------------------------
ჩემთან რა ესაქმება ოცნებას , მოწმეა თავად ღმერთი .
მწუხარებაც რომ იყო ღამეს უცვლელად გავათევდი ,
ხელსაც არ ვახლებდი , რომც გზად მეპოვნა მნათე ხვედრი ,
ცად ლამპიონს ავანთებდი , შენს სილუეტს გადავფენდი .
---------------------------------------------------
ცად გაბნეული ღრუბელი თითქოს ერთ მუჭად შეიკრა ,
ბჟუტად ნათება მერიდა , ბნელეთმა დაახეიბრა ,
ხელიდან მაცლი ჭეშმარიტ და უზენაეს ვნებას ,
შემდეგ გიკვირს ჩემში თხრობის სისტემა ასე რატომ ფეთქავს?
თანაც ბედავს აქეთ მესარჩლება , ქვეცნობიერს ამცირებს ,
დროა მივიღო ზომები , ზომიერება გრძნობებს აციებს .
ნექტარი ლოტოსად ვახვიე და გარეგან პულსაციებს ,
იწვევს ხსენება , მონატრება მიკითხავს ნოტაციებს .
ჯავრების ჯამით ხელში აღარ წარმოვთქვამ სადღეგრძელოს ,
რომც მეძნელოს დავაღწევ თავს და სადაც უნდა მეძებოს .
ერთგულება დამიწუნეს , ვერ ვეგუები მათ რაც ირწმუნეს ,
ხედვები გადამიწურეს და მიწურულს ვიწროდ მიყურეს .
მხოლოდ მან იცის ღელვის და მორბედი ბრაზის შესახებ ,
ხელს ვერ ვახლებ , ვერ ვნახე გზა , რომელზედ არ იყო ზედ მახე ,
საიქიოში არც კი ეცადო აჩრდილი თავთ წამიქწიო ,
აქაურობისთვის ვარ უცხო , როცა განვიცდი ნუ განიცდიო .
ან თუ განიცდი ნუ ხარ ხმამაღალი , აფთარი და ფიცხიო ,
არ ხარ პირველი კაცობრიობის , არც უკანასკნელი რიცხვიო .
შეწუხებული ვუცქერ შენს ცვალებად კარიკატურას ,
თუმც ნატურას ვცემ თაყვანს , მან მაგიურად დამაპურა .
ვეღარ დამატყვევა სისუსტემ და გავიჭერი ფიქრებად ,
ის მსურს მე , ვინც მარადისობის კანონს დამპირდება .
ჩვენი კამათის დროება ირეკლავს სარკისებულად ,
რაც კი ამ ქვეყნად სიყალბის მიერ არ ათვისებულა .
---------------------------------------------------
ჩემთან რა ესაქმება ოცნებას , მოწმეა თავად ღმერთი .
მწუხარებაც რომ იყო ღამეს უცვლელად გავათევდი ,
ხელსაც არ ვახლებდი , რომც გზად მეპოვნა მნათე ხვედრი ,
ცად ლამპიონს ავანთებდი , შენს სილუეტს გადავფენდი .
