Gurbeloshvili, Levinovsky u0026 Kurashvili – Classical Jazz Ballades [1988] (Vinyl Rip)

10/08/2018
Lasha Gabunia-ის მიერ

Playlist:
Side 1:
01-My Funny Valentine 00:00
02-Yesterdays 10:00

Side 2:
03-My One And Only Love 17:55
04-Lush Life 25:41

Sergo Gurbeloshvili – saxophone;
Nikolai Levinovsky – piano;
Tamaz Kurashvili – bass.

The Kirov Opera and Ballet Theater of Leningrad Chamber Orchestra
Conductor: Vakhtang Machavariani.

სერგო გურბელოშვილი – საქსოფონი;
ნიკოლოზ ლევინოვსკი – ფორტეპიანო;
თამაზ ყურაშვილი – კონტრაბასი.

ლენინგრადის სერგეი კიროვის სახელობის ოპერისა და ბალეტის სახელმწიფო აკადემიური თეატრის კამერული ორკესტრი
დირიჟორი: ვახტანგ მაჭავარიანი.

ხმის რეჟისორი: გ. ცესი;
რედაქტორი: ნ. ჭელიძე;
მხატვარი: გ. ზაუტაშვილი;
ფოტო: გ. მარქაროვი.

თბილისის გრამჩამწერი სტუდია © 1988
© 1990, ფირმა „მელოდია“

Vinyl rip by – ERM0NIA

XX საუკუნის პირველ ნახევარში იქმნება რიგი ნაწარმოებებისა, რომლებიც საფუძველს უდებენ ე.წ. „ჯაზური სტანდარტების“ უაღრესად საყურადღებო ფენომენს. ამან დიდად განსაზღვრა ვოკალური და საკრავიერი ჯაზის სწრაფი განვითარება. ნაწარმოებებს ასრულებენ სხვადასხვა შემადგენლობის მცირე და დიდი ორკესტრები. „ჯაზური სტანდარტების“ ავტორთა შორის აუცილებლად გამოსაყოფია ისეთი კომპოზიტორები, როგორებიც იყვნენ: კოულ პორტერი, ბილი სტრაიჰორნი, ჩარლი პარკერი, გაი ვუდი, დიუკ ელინგტონი, სონი როლინსი, ჰენრი მანჩინი, ჯიმი როჯერსი, ჯერომ კერნი და სხვა.

წინამდებარე გამოცემისათვის შერჩეული რეპერტუარი განსაზღვრულია კამერული ორკესტრისათვის და სოლისტებისათვის, რომელიც წარმოაჩენს ამგვარი მუზიცირების ყველა ელფერს. მსმენელს ნათლად შეაგრძნობინებს არანჟირების თუ შემსრულებლის იმპროვიზირების ნიჭსა და უნარს.

შერჩეული მასალის სრულ ჟღერადობას განსაკუთრებით ავლენს ლითონის და ხის ჯგუფების დამატებით, კამერული ორკესტრის თანხლება, რომელიც არ ზღუდავს სოლისტებს გამოავლინონ მუსიკალური თემის მელოდიურობა და ფერადოვნება.

ლენინგრადის სერგეი კიროვის სახელობის ოპერისა და ბალეტის სახელმწიფო აკადემიური თეატრის კამერულმა ორკესტრმა, დირიჟორმა და სოლისტებმა მსმენელს შესთავაზეს მაღალპროფესიული მუსიკალური ნობათი.

განსაზღვრულია ამგვარი მუშაობის გაგრძელება, სადაც გამოყენებული იქნება მდიდარი ქართული ფოლკლორის თვალსაჩინო ნიმუშები, ასევე საბჭოთა კომპოზიტორთა ნაწარმოებებიც.


Рельефно очерченные темы из песенной и джазовой классики, элегантные, но не вычурные аранжировки, ненавязчивые ритмы босса-новы – всё это вместе черты той легкой музыки, которая не может не нравится тем, кому доступно искусство серьёзное – будь то джаз, классика или современный авангард.

Когда-то о музыке Дюка Эллингтона было сказано, слушая её, трудно определить, где кончается тема и начинается аранжировка. Тоже можно повторить в отношение композиции на темы джазовых баллад, которые предлагает пианист Николай Левиновский, и даже добавить, что в соло Сергея Гурбелошвили и остроумным обмене репликами между контрабасом Тамаза Курашвили и оркестром невозможно отделить аранжировку от импровизации – настолько тонко чувствуют все солисты и характер каждый отдельный пьесы, И общее настроение пластинки.

Все четыре композиции строятся по общему принципу: сначала тема излагается тенор-саксофоном, затем следует импровизация саксофониста Гурбелошвили: после оркестровой интерлюдии, в которой лучше всего проявляется простор творческой фантазии аранжировщика (это может быть и изящный намёк на известную тему – то ли «Самбу На Одной Ноте» Антониу Жобима, то ли «Лукрецию» Девида Клейтона-Томаса), после соло фортепиано – ещё одна интерлюдия (или диалог контрабаса и оркестра) невозвращение красивой песенной мелодии – реприза. Просто, Но со вкусом и безупречным профессионализмом, которого нам так порой не хватает в современной легкой музыке.

В двадцатые годы, напомним, аранжировки Левиновского назвали бы симфоджазом, в 1950-е годы, когда джазовые импровизаторы – от ветерана Дона Байаса до новатора Чарли Паркера – стали регулярно записывать инструментальные обработки популярных мелодий, появились определения «прогрессив» и «третье течение», но и они не привились. Зато добрая традиция – не забывать о том, что и любителям самых сложных экспериментов в джазе иногда хочется чего-то простого и ясного – сложилась и прочно вошла в наш музыкальный быт.

Дмитрий Ухов