|მე და ღამე BEN VE GECE...| Galation Tabidze 1913 კითხულობს: ორჰან ბერიძე
06/08/2021
ORHAN BERİDZE ორჰან ბერიძე-ის
მიერ
BEN VE GECE
Şimdi bu satırları yazarken, gece yarısı yanıyor, eriyor ,
Esinti, pencerede esen rüzgar bana kır masalı anlatıyor.
Ay ile yayılıyor etrafa uzaklaştıramıyor gümüş yorganı,
Esinti esiyor ve korkutuyor benim penceremin önünde yasemin çiçeğini.
Gökyüzü güvercin renkli, mavi sütunlarıyla öyle duruyor yaralı,
Öyle duyguyla dolu ki , bu yazının ritmi ile.
Sırlı ışıkla gözüken yer öyle korkudan durmuş ki,
Öyle dolu ki bereketli duygularla, bu gece benim kalbim gibi.
Uzun zamandır sırrımı kalbimin derinliklerinde taşıyorum,
Açığa çıkarmıyor, kimseye söylemiyor, kayığa bile anlatmıyorum.
Dostlarım nereden bilsin, kalbimdeki kederi,
Ya da yüzyıldır saklanan o kederin ne olduğunu.
Karanlık kalbimdeki çok tatlı fikirleri çalamıyor,
Sırrımı benden kaçıramıyor kadının kucaklaması ve okşaması.
Ne uyku teselli verebiliyor, ne de tas dolu şarap,
Kalbimin derinliklerinde dolu olan şeyi alamıyor.
Yalnızca gece, uykusuz zamanlarımda pencere de pırıl pırıl,
Biliyor benim sırrımı, beyaz gece hepsini biliyor.
Biliyor-nasıl yetim kaldım, nasıl sıkıntı ve işkencedeyim,
Bu dünya da ikimiz varız; ben ve gece, ben ve gece!
Galaktion TABİDZE 1913
Content from: http://kids.ge/poesy-verse?id=368
Kids.ge
მე და ღამე
ეხლა როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება,
სიო, სარკმლით მონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება.
მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იცილებს ვერცხლის საბანს,
სიო არხევს და ატოკებს ჩემს სარკმლის წინ იასამანს.
ცა მტრედისფერ, ლურჯ სვეტებით ისე არის დასერილი,
ისე არის სავსე გრძნობით, ვით რითმებით ეს წერილი.
საიდუმლო შუქით არე ისე არის შესუდრული,
ისე სავსე უხვ გრძნობებით, ვით ამ ღამეს ჩემი გული.
დიდი ხნიდან საიდუმლოს მეც ღრმად გულში დავატარებ,
არ ვუმჟღავნებ ქვეყნად არვის, ნიავსაც კი არ ვაკარებ.
რა იციან მეგობრებმა, თუ რა ნაღველს იტევს გული,
ან რა არის მის სიღრმეში საუკუნოდ შენახული.
ვერ მომპარავს ბნელ გულის ფიქრს წუთი წუთზე უამესი,
საიდუმლოს ვერ მომტაცებს ქალის ხვევნა და ალერსი.
ვერც ძილის დროს ნაზი ოხვრა და ვერც თასი ღვინით სავსე,
ვერ წამართმევს, მას რაც გულის ბნელ სიღრმეში მოვათავსე.
მხოლოდ ღამემ, უძილობის დროს სარკმელში მოკამკამემ,
იცის ჩემი საიდუმლო, ყველა იცის თეთრმა ღამემ.
იცის - როგორ დავრჩი ობლად, როგორ ვევნე და ვეწამე,
ჩვენ ორნი ვართ ქვეყანაზე: მე და ღამე, მე და ღამე!
გალაკტიონ ტაბიძე 1913
Content from: http://kids.ge/poesy-verse?id=368
Kids.ge
Şimdi bu satırları yazarken, gece yarısı yanıyor, eriyor ,
Esinti, pencerede esen rüzgar bana kır masalı anlatıyor.
Ay ile yayılıyor etrafa uzaklaştıramıyor gümüş yorganı,
Esinti esiyor ve korkutuyor benim penceremin önünde yasemin çiçeğini.
Gökyüzü güvercin renkli, mavi sütunlarıyla öyle duruyor yaralı,
Öyle duyguyla dolu ki , bu yazının ritmi ile.
Sırlı ışıkla gözüken yer öyle korkudan durmuş ki,
Öyle dolu ki bereketli duygularla, bu gece benim kalbim gibi.
Uzun zamandır sırrımı kalbimin derinliklerinde taşıyorum,
Açığa çıkarmıyor, kimseye söylemiyor, kayığa bile anlatmıyorum.
Dostlarım nereden bilsin, kalbimdeki kederi,
Ya da yüzyıldır saklanan o kederin ne olduğunu.
Karanlık kalbimdeki çok tatlı fikirleri çalamıyor,
Sırrımı benden kaçıramıyor kadının kucaklaması ve okşaması.
Ne uyku teselli verebiliyor, ne de tas dolu şarap,
Kalbimin derinliklerinde dolu olan şeyi alamıyor.
Yalnızca gece, uykusuz zamanlarımda pencere de pırıl pırıl,
Biliyor benim sırrımı, beyaz gece hepsini biliyor.
Biliyor-nasıl yetim kaldım, nasıl sıkıntı ve işkencedeyim,
Bu dünya da ikimiz varız; ben ve gece, ben ve gece!
Galaktion TABİDZE 1913
Content from: http://kids.ge/poesy-verse?id=368
Kids.ge
მე და ღამე
ეხლა როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება,
სიო, სარკმლით მონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება.
მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იცილებს ვერცხლის საბანს,
სიო არხევს და ატოკებს ჩემს სარკმლის წინ იასამანს.
ცა მტრედისფერ, ლურჯ სვეტებით ისე არის დასერილი,
ისე არის სავსე გრძნობით, ვით რითმებით ეს წერილი.
საიდუმლო შუქით არე ისე არის შესუდრული,
ისე სავსე უხვ გრძნობებით, ვით ამ ღამეს ჩემი გული.
დიდი ხნიდან საიდუმლოს მეც ღრმად გულში დავატარებ,
არ ვუმჟღავნებ ქვეყნად არვის, ნიავსაც კი არ ვაკარებ.
რა იციან მეგობრებმა, თუ რა ნაღველს იტევს გული,
ან რა არის მის სიღრმეში საუკუნოდ შენახული.
ვერ მომპარავს ბნელ გულის ფიქრს წუთი წუთზე უამესი,
საიდუმლოს ვერ მომტაცებს ქალის ხვევნა და ალერსი.
ვერც ძილის დროს ნაზი ოხვრა და ვერც თასი ღვინით სავსე,
ვერ წამართმევს, მას რაც გულის ბნელ სიღრმეში მოვათავსე.
მხოლოდ ღამემ, უძილობის დროს სარკმელში მოკამკამემ,
იცის ჩემი საიდუმლო, ყველა იცის თეთრმა ღამემ.
იცის - როგორ დავრჩი ობლად, როგორ ვევნე და ვეწამე,
ჩვენ ორნი ვართ ქვეყანაზე: მე და ღამე, მე და ღამე!
გალაკტიონ ტაბიძე 1913
Content from: http://kids.ge/poesy-verse?id=368
Kids.ge
