http://geopoezia.com
ჩემი როიალი ყოველთვის ღიღინებს,
მაშინაც კი,
როცა არ ვახებ თითებს კლავიშებს,
მელოდია მუდამ ისმის იმ ოთახიდან,
სადაც როიალს ბინა დავუდე ,
ისმის მელოდია ,ჟრუანტელი მივლის
ცოცხლდება სხივები დილის
ჩემი როიალი ტკივილს და სიხარულს
ყველაფერს განიცდის ვიცი,
ირევა მელოდია როცა ტკივილია,
ცრემლებს გრძნობს და ისიც კვნესის,
უსულო საგანი--ც განიცდის წუხილს
ნოტებით ისიც ტირის...
დრო მიდის,
დღეები მისდევს ერთმანეთს
როიალი კი განაგრძობს ღიღინს.
ნესი რობაქიძე
/კითხულობს: მიხეილ ჩხეიძე/
ჩემი როიალი ყოველთვის ღიღინებს,
მაშინაც კი,
როცა არ ვახებ თითებს კლავიშებს,
მელოდია მუდამ ისმის იმ ოთახიდან,
სადაც როიალს ბინა დავუდე ,
ისმის მელოდია ,ჟრუანტელი მივლის
ცოცხლდება სხივები დილის
ჩემი როიალი ტკივილს და სიხარულს
ყველაფერს განიცდის ვიცი,
ირევა მელოდია როცა ტკივილია,
ცრემლებს გრძნობს და ისიც კვნესის,
უსულო საგანი--ც განიცდის წუხილს
ნოტებით ისიც ტირის...
დრო მიდის,
დღეები მისდევს ერთმანეთს
როიალი კი განაგრძობს ღიღინს.
ნესი რობაქიძე
/კითხულობს: მიხეილ ჩხეიძე/
