საქართველო მთიანი ქვეყანაა, რომელიც თითქმის მთლიანად სამხრეთ კავკასიაში მდებარეობს, მაშინ როდესაც ქვეყნის ზოგიერთი ნაწილი მდებარეობს კავკასიის წყალგამყოფის ჩრდილოეთით ჩრდილოეთ კავკასიაში. ქვეყანა მდებარეობს 41° და 44° ჩრდილო განედებს შორის და 40° და 47° აღმოსავლეთით, ფართობით 67,900 კმ2 (26,216 კვ. მილი). ლიხის ქედი ქვეყანას ყოფს აღმოსავლეთ და დასავლეთ ნაწილად. ისტორიულად საქართველოს დასავლეთი ნაწილი ცნობილი იყო კოლხეთის სახელით, ხოლო აღმოსავლეთ ზეგანს იბერია ერქვა.
საქართველოს ჩრდილოეთ საზღვარს დიდი კავკასიონის ქედი წარმოადგენს. მთავარი გზები მთის ქედის გავლით რუსეთის ტერიტორიაზე გადის როკის გვირაბით შიდა ქართლსა და ჩრდილოეთ ოსეთს შორის და დარიალის ხეობას (საქართველოს ხევის რაიონში). ქვეყნის სამხრეთ ნაწილს ესაზღვრება მცირე კავკასიონის მთები. დიდი კავკასიონის ქედი გაცილებით მაღალია, ვიდრე მცირე კავკასიონის მთები, უმაღლესი მწვერვალები ზღვის დონიდან 5000 მეტრზე (16404 ფუტი) მაღლა დგას.
საქართველოში ყველაზე მაღალი მთა არის მთა შხარა 5068 მეტრით (16627 ფუტი), ხოლო მეორე ყველაზე მაღალი მთა ჯანგა (ძანგი–ტაუ) ზღვის დონიდან 5059 მ (16598 ფუტი). სხვა თვალსაჩინო მწვერვალებია: ყაზბეკის მთა 5047 მ სიმაღლეზე (16558 ფუტი), შოთა რუსთაველი 4860 მ (15945 ფუტი), თეთნულდი 4858 მ (15938 ფუტი), უშბა 4700 მ (15419 მ (15420 ფუტი) ზემოაღნიშნული მწვერვალებიდან ვულკანური წარმოშობის მხოლოდ ყაზბეკია. რეგიონი ყაზბეკსა და შხარას შორის (დაახლოებით 200 კმ (124 მილი) კავკასიონის მთავარი ქედის გასწვრივ) დომინირებს მრავალი მყინვარებით.
ყაზბეკის მთა აღმოსავლეთ საქართველოში.
ტერმინი მცირე კავკასიონის მთები ხშირად გამოიყენება სამხრეთ საქართველოს მთიანი (მაღალმთიანი) რაიონების აღსაწერად, რომლებიც ლიხის ქედით უკავშირდება დიდ კავკასიონის ქედის. ტერიტორია შეიძლება დაიყოს ორ ცალკეულ ქვერეგიონად; მცირე კავკასიონის მთები, რომლებიც გადის დიდი კავკასიონის ქედის პარალელურად, და სამხრეთ საქართველოს ვულკანური მთიანეთი. არ აღემატებოდეს 3400 მეტრს (11155 ფუტს) სიმაღლეში. ტერიტორიის თვალსაჩინო ნიშნებია ჯავახეთის ვულკანური პლატო, ტბები, მათ შორის ტაბაწყური და ფარავანი, აგრეთვე მინერალური წყალი და ცხელი წყაროები. საქართველოს ორი მთავარი მდინარეა რიონი და მტკვარი.
ტოპოგრაფია.
საქართველოს სვანეთის რეგიონი.
ერის საზღვრებში ლანდშაფტი საკმაოდ მრავალფეროვანია. დასავლეთ საქართველოს ლანდშაფტი მერყეობს დაბლობ-ჭაობიანი ტყეებიდან, ჭაობებიდან და ზომიერი წვიმის ტყეებიდან მარადიულ თოვლამდე და მყინვარებამდე, ხოლო ქვეყნის აღმოსავლეთი ნაწილი ნახევრად არიდული ვაკეების მცირე სეგმენტსაც კი შეიცავს.
დასავლეთ საქართველოს დაბლობ რაიონებში ბუნებრივი ჰაბიტატის დიდი ნაწილი გაქრა ბოლო 100 წლის განმავლობაში მიწის სოფლის მეურნეობის განვითარებისა და ურბანიზაციის გამო. ტყეების დიდი უმრავლესობა, რომელიც ფარავდა კოლხეთის დაბლობს, ახლა პრაქტიკულად არ არსებობს, გარდა იმ რეგიონებისა, რომლებიც შედიან ეროვნულ პარკებსა და ნაკრძალებში (მაგ. პალიასტომის ტბის ტერიტორია). დღეისათვის ტყის საფარი ძირითადად რჩება დაბლობების გარეთ და ძირითადად მდებარეობს მთისწინეთისა და მთების გასწვრივ. დასავლეთ საქართველოს ტყეები ძირითადად შედგება ფოთლოვანი ხეებისგან ზღვის დონიდან 600 მეტრზე ქვემოთ და შეიცავს ისეთ სახეობებს, როგორიცაა მუხა, რცხილა, წიფელი, თელა, იფანი და წაბლი. მარადმწვანე სახეობები, როგორიცაა ყუთი, ასევე გვხვდება ბევრ რაიონში. დაახ. საქართველოს 4000-ვე უმაღლესი მცენარიდან 1000 ამ ქვეყნის ენდემურია.
ხედი მღვიმე ქალაქ ვარძიისა და მდინარე მტკვრის ხეობის ქვემოთ
მესხეთის ქედის დასავლეთ-ცენტრალური კალთები აჭარაში, ასევე რამდენიმე ლოკაცია სამეგრელოსა და აფხაზეთში დაფარულია ზომიერი წვიმიანი ტყეებით. ზღვის დონიდან 600–1000 მეტრზე (1969–3281 ფუტი) ფოთლოვანი ტყე შერეულია როგორც ფართოფოთლოვან, ისე წიწვოვან სახეობებთან, რომლებიც ქმნიან მცენარეულ ცხოვრებას. ზონა ძირითადად შედგება წიფლის, ნაძვისა და სოჭის ტყეებისგან. 1500–1800 მეტრიდან (4921–5906 ფუტი) ტყე ძირითადად წიწვოვანი ხდება. ხეების ხაზი ჩვეულებრივ მთავრდება დაახლოებით 1,800 მეტრზე (5,906 ფუტი) და ალპური ზონა იკავებს, რომელიც უმეტეს რაიონებში ვრცელდება ზღვის დონიდან 3,000 მეტრამდე (9,843 ფუტი). #საქართველო #საქართველოს #maps • MAP OF ASIA • MAP OF AUSTRALIA
საქართველოს ჩრდილოეთ საზღვარს დიდი კავკასიონის ქედი წარმოადგენს. მთავარი გზები მთის ქედის გავლით რუსეთის ტერიტორიაზე გადის როკის გვირაბით შიდა ქართლსა და ჩრდილოეთ ოსეთს შორის და დარიალის ხეობას (საქართველოს ხევის რაიონში). ქვეყნის სამხრეთ ნაწილს ესაზღვრება მცირე კავკასიონის მთები. დიდი კავკასიონის ქედი გაცილებით მაღალია, ვიდრე მცირე კავკასიონის მთები, უმაღლესი მწვერვალები ზღვის დონიდან 5000 მეტრზე (16404 ფუტი) მაღლა დგას.
საქართველოში ყველაზე მაღალი მთა არის მთა შხარა 5068 მეტრით (16627 ფუტი), ხოლო მეორე ყველაზე მაღალი მთა ჯანგა (ძანგი–ტაუ) ზღვის დონიდან 5059 მ (16598 ფუტი). სხვა თვალსაჩინო მწვერვალებია: ყაზბეკის მთა 5047 მ სიმაღლეზე (16558 ფუტი), შოთა რუსთაველი 4860 მ (15945 ფუტი), თეთნულდი 4858 მ (15938 ფუტი), უშბა 4700 მ (15419 მ (15420 ფუტი) ზემოაღნიშნული მწვერვალებიდან ვულკანური წარმოშობის მხოლოდ ყაზბეკია. რეგიონი ყაზბეკსა და შხარას შორის (დაახლოებით 200 კმ (124 მილი) კავკასიონის მთავარი ქედის გასწვრივ) დომინირებს მრავალი მყინვარებით.
ყაზბეკის მთა აღმოსავლეთ საქართველოში.
ტერმინი მცირე კავკასიონის მთები ხშირად გამოიყენება სამხრეთ საქართველოს მთიანი (მაღალმთიანი) რაიონების აღსაწერად, რომლებიც ლიხის ქედით უკავშირდება დიდ კავკასიონის ქედის. ტერიტორია შეიძლება დაიყოს ორ ცალკეულ ქვერეგიონად; მცირე კავკასიონის მთები, რომლებიც გადის დიდი კავკასიონის ქედის პარალელურად, და სამხრეთ საქართველოს ვულკანური მთიანეთი. არ აღემატებოდეს 3400 მეტრს (11155 ფუტს) სიმაღლეში. ტერიტორიის თვალსაჩინო ნიშნებია ჯავახეთის ვულკანური პლატო, ტბები, მათ შორის ტაბაწყური და ფარავანი, აგრეთვე მინერალური წყალი და ცხელი წყაროები. საქართველოს ორი მთავარი მდინარეა რიონი და მტკვარი.
ტოპოგრაფია.
საქართველოს სვანეთის რეგიონი.
ერის საზღვრებში ლანდშაფტი საკმაოდ მრავალფეროვანია. დასავლეთ საქართველოს ლანდშაფტი მერყეობს დაბლობ-ჭაობიანი ტყეებიდან, ჭაობებიდან და ზომიერი წვიმის ტყეებიდან მარადიულ თოვლამდე და მყინვარებამდე, ხოლო ქვეყნის აღმოსავლეთი ნაწილი ნახევრად არიდული ვაკეების მცირე სეგმენტსაც კი შეიცავს.
დასავლეთ საქართველოს დაბლობ რაიონებში ბუნებრივი ჰაბიტატის დიდი ნაწილი გაქრა ბოლო 100 წლის განმავლობაში მიწის სოფლის მეურნეობის განვითარებისა და ურბანიზაციის გამო. ტყეების დიდი უმრავლესობა, რომელიც ფარავდა კოლხეთის დაბლობს, ახლა პრაქტიკულად არ არსებობს, გარდა იმ რეგიონებისა, რომლებიც შედიან ეროვნულ პარკებსა და ნაკრძალებში (მაგ. პალიასტომის ტბის ტერიტორია). დღეისათვის ტყის საფარი ძირითადად რჩება დაბლობების გარეთ და ძირითადად მდებარეობს მთისწინეთისა და მთების გასწვრივ. დასავლეთ საქართველოს ტყეები ძირითადად შედგება ფოთლოვანი ხეებისგან ზღვის დონიდან 600 მეტრზე ქვემოთ და შეიცავს ისეთ სახეობებს, როგორიცაა მუხა, რცხილა, წიფელი, თელა, იფანი და წაბლი. მარადმწვანე სახეობები, როგორიცაა ყუთი, ასევე გვხვდება ბევრ რაიონში. დაახ. საქართველოს 4000-ვე უმაღლესი მცენარიდან 1000 ამ ქვეყნის ენდემურია.
ხედი მღვიმე ქალაქ ვარძიისა და მდინარე მტკვრის ხეობის ქვემოთ
მესხეთის ქედის დასავლეთ-ცენტრალური კალთები აჭარაში, ასევე რამდენიმე ლოკაცია სამეგრელოსა და აფხაზეთში დაფარულია ზომიერი წვიმიანი ტყეებით. ზღვის დონიდან 600–1000 მეტრზე (1969–3281 ფუტი) ფოთლოვანი ტყე შერეულია როგორც ფართოფოთლოვან, ისე წიწვოვან სახეობებთან, რომლებიც ქმნიან მცენარეულ ცხოვრებას. ზონა ძირითადად შედგება წიფლის, ნაძვისა და სოჭის ტყეებისგან. 1500–1800 მეტრიდან (4921–5906 ფუტი) ტყე ძირითადად წიწვოვანი ხდება. ხეების ხაზი ჩვეულებრივ მთავრდება დაახლოებით 1,800 მეტრზე (5,906 ფუტი) და ალპური ზონა იკავებს, რომელიც უმეტეს რაიონებში ვრცელდება ზღვის დონიდან 3,000 მეტრამდე (9,843 ფუტი). #საქართველო #საქართველოს #maps • MAP OF ASIA • MAP OF AUSTRALIA
![MAP OF GEORGIA [ with facts ] [ საქართველოს რუკა ]](https://i.ytimg.com/vi/sZadLWp561Q/hqdefault.jpg?sqp=-oaymwEbCKgBEF5IVfKriqkDDggBFQAAiEIYAXABwAEG\u0026rs=AOn4CLCJregEgp1kaSi38R-KNqcEaCHOEQ)