https://www.facebook.com/reaqtiuliang...
ვოკალი - დიტო ხუფენია, ბასი - დავით კეკენაძე, კლავიში - თენგო ნოზაძე.
ჩემი ოთახი...
მე, შენ, სიჩუმე და ჩემის სულის პროთეზი -
მიყუდებული საწოლის თავთან.
სიჩუმეს ვარღვევთ დროგამოშვებით:
ამინდებით და მოგონებებით
და მერე ისევ სიჩუმე გვარღვევს.
მორფინისტებით სავსე ოთახში უკანასკნელი
დოზა მორფივით მიმზიდველი ხარ.
ჩვენი თვალები
მუდამ იცავენ ტაქტის შუქნიშანს,
ანუ, არასდროს ეჯახებიან ერთმანეთს,
ანუ,
ჩვე ვიყურებით ფანჯრის შუშიდან
და ვაკვირდებით,
როგორ დაცურავს ცაზე ღრუბელი,
ვით ოკეანის თავზე გახრწნილი დედა ვეშაპი.
ხელს ხელით გიჭერ
(სურვილით არა, უფრო რეფლექსით)
და გეუბნები, რომ
ცხოვრებაში რამდენი წამიც დამრჩა
იმდენი \"მე\" ვარ
და ამ წამებზე ცოტათი მეტი \"შენ\".
შენ მიღიმი,
აუღელვებლად მპასუხობ:
\"მშვიდად, შენ ვერასოდეს გახდები ღმერთი,
ანუ, ვერასდროს მიგატოვებენ.
ნუ გეშინია, ღმერთი არს შენთან!
როცა ოთახის კარებს გავცდები\".
ვოკალი - დიტო ხუფენია, ბასი - დავით კეკენაძე, კლავიში - თენგო ნოზაძე.
ჩემი ოთახი...
მე, შენ, სიჩუმე და ჩემის სულის პროთეზი -
მიყუდებული საწოლის თავთან.
სიჩუმეს ვარღვევთ დროგამოშვებით:
ამინდებით და მოგონებებით
და მერე ისევ სიჩუმე გვარღვევს.
მორფინისტებით სავსე ოთახში უკანასკნელი
დოზა მორფივით მიმზიდველი ხარ.
ჩვენი თვალები
მუდამ იცავენ ტაქტის შუქნიშანს,
ანუ, არასდროს ეჯახებიან ერთმანეთს,
ანუ,
ჩვე ვიყურებით ფანჯრის შუშიდან
და ვაკვირდებით,
როგორ დაცურავს ცაზე ღრუბელი,
ვით ოკეანის თავზე გახრწნილი დედა ვეშაპი.
ხელს ხელით გიჭერ
(სურვილით არა, უფრო რეფლექსით)
და გეუბნები, რომ
ცხოვრებაში რამდენი წამიც დამრჩა
იმდენი \"მე\" ვარ
და ამ წამებზე ცოტათი მეტი \"შენ\".
შენ მიღიმი,
აუღელვებლად მპასუხობ:
\"მშვიდად, შენ ვერასოდეს გახდები ღმერთი,
ანუ, ვერასდროს მიგატოვებენ.
ნუ გეშინია, ღმერთი არს შენთან!
როცა ოთახის კარებს გავცდები\".
