ერკე მიდასი - ხშირი სიამე (მაია აბულაძეს)

08/17/2021
Ercke Mydass-ის მიერ

Facebook:   / erckemydass  

ჩემო ცხოვრება, მე მივხვდი ერთხელ
რომ შენ გარეშე წუთი არ ძალმიძს
შენი სინაზე გულით მოვხატე,
პირისპირ, უზენაესი კალმით.
ვიბრძვი თუ სიტყვის უთქმელად ვიხევ
ერთად ვიწერდით ჯვარს ჩვენ იმ ღამეს,
მერი არა ხარ, ჩემ ქალად იქეც
და ვუმადლივარ კარგო იმ წამებს,
როცა შეგეხე, როცა გამხილე
როს სიყვარულით წინაშე დავლღვი,
როს გიკოცნიდი მზერის ჭიუხვებს
და ერთი ღამით უფუნჯოდ დავრჩი.
მეტადრე ქრიან ქარები მზისა,
ბედის ლოდინში ულევად განვვლე
ბოლოს მაჩუქა მან ოქროს ქისა,
თუმც მოცდა არ ღირს - სიხარულს წარკვეთს.
ეს სიხარული ბავშვობას დაჰყვა,
როცა ვიგრძენი ჩემსას არსებობ
და ჩემი კოცნა რა, ჰაერს გაჰყვა,
რათა ეძებნე ჩემო არსება.
გამოვიგლოვე ყოველი წამი
როცა სიხარულს სიგიჟე ცვლიდა
გამოდიოდა ცაზე მზის ნამი,
ან უცაბედად, უხეშად წვიმდა.
საუბარს იწყებს უგუნებობა,
ჩემს სახეს მდორე ცრემლები სდიან
იმ ერთადერთის მე მსურდა ტკბობა
თუმც მის ნაცვალად სხვა ქალნი დიან.
რა ვუყოთ, რით ვიგრძნო ოდეს ახლო ხარ
ურთველი მართვის პრინციპის დაღლა
რომ შემოგხედავ რით ვხვდე მახლობლად,
სწორედ ის მიდგას, ჩემ წინ და ახლა?
ნიშანი ტკბობის სამრეწველოა
თავად - ვარსკვლავ ხარ ჩამოვარდნისას,
გიცქერ და გულში ვხევდები დროა
თავს ვგრძნობ, როს ვგრძნობდი წინაშე მზისა.
ე.მ.