ტფილისის სტამბა / tiflisstamba
ტფილისის სტამბამ შეიტყო, რომ ამას წინად აშუღთა დასის \"დედფალის\" ერთს სიმღერას ორმოცი წლის-თავი შესრულებია. ამიტომაც ჩვენი ძვირფასი მკითხველების ყურად-ღებას მოვითხოვთ და წარმოვუდგენთ მათს კომპოზიციას \"ბოხემიურ მუხამბაზს\", რომელსაცა ასრულებენ დასის უსტაბაში თევდორე ოტარიდი და მისი დამქაშნი: ბენო ვარდობისთვე, ვანო დიაკვანი და რაჟდენ თერძი. მკითხველების დიდის თხოვნით ვბეჭდამთ მუხამბაზის სიტყვებსაც:
ესა არს სიცოცხლე?
თუ ვსცხოვრობ ზმანებით?
ღუიძილის ღუარცოფის
მახეში გავებით
საჭვრეტელთ ჰხსნი,
ცისა ფერს შეჰხედეეეე
ვარ გლეხის ბალღი
არსაწყალობელიიიი
რამეთუ
ხან აქ ვარ, ხან გაღმა
ხან ქვეით, ხან მაღლა
ხორშაკმა დაჰბეროს -
არ ვსწუხ, შენც არ მომიკვდეეე...
კვდეეე..
დედიიიიი
ყაძახი მოვკალ..
თავს დამბაჩა მივადეე,
ჩაჰხმახს თითი - მოვკალ, დეე
დედიიი,
წუხელ დამ-ბადე
და აწ უკვე გავხდი დასანანიიი
დედიიიიიი, ეეერიჰააა
(ჰქრის ქარი)
არ ჰღირს ღაწვთა ბანანიი
თუ მწუხრს ვერ მნაჰხამ შინ მოსულს ისევე,
გასტანეე, გასტანეე
ითომც არ გყავდა შვილიიი
აქიდამ მოსჩანს თითქო ჩია კაცის ლანდი
მიკირტუმ, მიკირტუმ, დაუკარი ფანდურზედ
ელია და მეხი
მსცემენ შიშის ზარსა მე!
დამილიე, დამილიე
დამილიე, დამილიე
დამილიე, ჯიგარო!
მუკუზანი!
-ვარ გლახა ბალღი, მიჯიკებს ყველა
-ბალღია გლეხის, ცინგლიანი, კუტი
საპყარი, უბირი, ხეიბარი!
ხან აქა ვარ, ხან გაღმა, მიწუხს გული შინისკენ!
კირიეელეისონ! დაეტიე სადაც ხარ! (შინ მინდა!)
კირიეელეისონ! დაეტიე სადაც ხარ! (შინ მინდა!)
კირიეელეისონ! დაეტიე სადაც ხარ! (შინ მინდა!)
არცა ოდეს გაგიშვებთ!
ო, ლო, ლო, ლო, ლო, ლო, ლო, ლო!
ჰაი დედილოსა, დედილოსა, დედილოსა შინ მინდა
კუდიანმა განმარიდა მესიაკონი, კონი, კონიიიიი, კონიიიიიი
მაშ, ბანოვანო, გეგონა,რომ შენ გტრფობ ერთსა,
მემიჯნურო და დამტოვო სვავთა კერძაად,
ჰოი, ტურფავ,
სხვა ხის ჯირკვი ვარ, ტურფაავ
ვილტვი, აქიდამ , ვილტვი ჰაერზედ აქიდამ.
აბა სად არს ჰაზრი?
აბაზად არ ჰღირს
აბა სად არს ჰაზრი?
არ სჩანს ცაში არცა ძიიიიირს
(ქარი ჰბერამს საიიით?)
ტფილისის სტამბამ შეიტყო, რომ ამას წინად აშუღთა დასის \"დედფალის\" ერთს სიმღერას ორმოცი წლის-თავი შესრულებია. ამიტომაც ჩვენი ძვირფასი მკითხველების ყურად-ღებას მოვითხოვთ და წარმოვუდგენთ მათს კომპოზიციას \"ბოხემიურ მუხამბაზს\", რომელსაცა ასრულებენ დასის უსტაბაში თევდორე ოტარიდი და მისი დამქაშნი: ბენო ვარდობისთვე, ვანო დიაკვანი და რაჟდენ თერძი. მკითხველების დიდის თხოვნით ვბეჭდამთ მუხამბაზის სიტყვებსაც:
ესა არს სიცოცხლე?
თუ ვსცხოვრობ ზმანებით?
ღუიძილის ღუარცოფის
მახეში გავებით
საჭვრეტელთ ჰხსნი,
ცისა ფერს შეჰხედეეეე
ვარ გლეხის ბალღი
არსაწყალობელიიიი
რამეთუ
ხან აქ ვარ, ხან გაღმა
ხან ქვეით, ხან მაღლა
ხორშაკმა დაჰბეროს -
არ ვსწუხ, შენც არ მომიკვდეეე...
კვდეეე..
დედიიიიი
ყაძახი მოვკალ..
თავს დამბაჩა მივადეე,
ჩაჰხმახს თითი - მოვკალ, დეე
დედიიი,
წუხელ დამ-ბადე
და აწ უკვე გავხდი დასანანიიი
დედიიიიიი, ეეერიჰააა
(ჰქრის ქარი)
არ ჰღირს ღაწვთა ბანანიი
თუ მწუხრს ვერ მნაჰხამ შინ მოსულს ისევე,
გასტანეე, გასტანეე
ითომც არ გყავდა შვილიიი
აქიდამ მოსჩანს თითქო ჩია კაცის ლანდი
მიკირტუმ, მიკირტუმ, დაუკარი ფანდურზედ
ელია და მეხი
მსცემენ შიშის ზარსა მე!
დამილიე, დამილიე
დამილიე, დამილიე
დამილიე, ჯიგარო!
მუკუზანი!
-ვარ გლახა ბალღი, მიჯიკებს ყველა
-ბალღია გლეხის, ცინგლიანი, კუტი
საპყარი, უბირი, ხეიბარი!
ხან აქა ვარ, ხან გაღმა, მიწუხს გული შინისკენ!
კირიეელეისონ! დაეტიე სადაც ხარ! (შინ მინდა!)
კირიეელეისონ! დაეტიე სადაც ხარ! (შინ მინდა!)
კირიეელეისონ! დაეტიე სადაც ხარ! (შინ მინდა!)
არცა ოდეს გაგიშვებთ!
ო, ლო, ლო, ლო, ლო, ლო, ლო, ლო!
ჰაი დედილოსა, დედილოსა, დედილოსა შინ მინდა
კუდიანმა განმარიდა მესიაკონი, კონი, კონიიიიი, კონიიიიიი
მაშ, ბანოვანო, გეგონა,რომ შენ გტრფობ ერთსა,
მემიჯნურო და დამტოვო სვავთა კერძაად,
ჰოი, ტურფავ,
სხვა ხის ჯირკვი ვარ, ტურფაავ
ვილტვი, აქიდამ , ვილტვი ჰაერზედ აქიდამ.
აბა სად არს ჰაზრი?
აბაზად არ ჰღირს
აბა სად არს ჰაზრი?
არ სჩანს ცაში არცა ძიიიიირს
(ქარი ჰბერამს საიიით?)
