ჩემი ბავშვობის მდინარე ბაღდათში, ხანისწყალი, ადგილი, რომელსაც ხალხმა ,,ყურაშვილების საბანაო\" შეარქვა, რადგან აქ ერთად ჩამოვდიოდით რვა დედმამიშვილი, აქ ვცურავდით, აქ ვთევზაობდით, აქ გაგვყავდა ჩვენი ბავშვობის საინტერესო დღეები, სანამ ცხოვრების გზას დავადგებოდით, სანამ რვა შვილიდან ხუთი სასულიერო ცხოვრებას აირჩევდა, თან იმგვარ ცხოვრებას, ძალების დიდ დატვირთვას რომ მოითხოვს. სანახევროდ ამ მდინარემ აღგვზარდა, გაგვაკაჟა. მის ტალღებში მამა ანდრიას, ყმაწვილობისას პაატას, არაერთი ბავშვი გადაურჩენია დახრჩობას,http://tsira.wordpress.com/2012/09/19... აქედან ეზიდებოდა ის შეჭამანდისთვის ჯირკებს, ჩვენ ფარჩხს ვაგროვებდით, შინ მიგვქონდა წყაროს წყალი, დაჭერილი თევზი, ეს არ იყო მხოლოდ გართობა, მზადებაც იყო ცხოვრებისათვის. ეხლა კი ჩვენს მდინარეს ზამთარში ისე მოვისაკლისებთ, ხოლმე, როგორც ახლობლებელს. tsira kurashvili
