ინტერვიუ გიორგი თარგამაძესთან / հարցազրույց Գ. Թարգամաձեի հետ (III)
09/12/2013
http://armenian-community.ge/News/163...
- Հայտնի է, որ ազգությամբ հայ քաղաքացիները կազմում են երկրի ընդհանուր բնակչության 5,7 տոկոսը: Միևնույն ժամանակ այս 5,7 տոկոսի ներկայացուցչությունը պետական կառավարման մարմիններում զրոյական է: Ազգությամբ հայ քաղաքացիները, որոնք այսօր խորհրդարանում կամ կառավարման այլ կառուցվածքներում են աշխատում՝ իրավասու չեն և համապատասխանաբար չեն ներկայացնում երկրի հայ քաղաքացիների ձայնը, իսկ ազգային փոքրամասնությունների խնդիրները հետաքրքիր չեն վրացի քաղաքական գործիչներին: Որանո՞վ է արդարացված այս իրականությունը և ինչպե՞ս եք տեսնում այս հարցի լուծումը:
- ცნობილია, რომ სომეხი ეროვნების მოქალაქეები ქვეყნის საერთო მოსახლეობის 5,7% წარმოადგენენ. ამავე დროს ამ 5,7%-ის წარმომადგენლობა სახელმწიფო მართვის ორგანოებში ნულოვანია. სომეხი ეროვნების ის მოქალაქეები, ვინც დღეს პარლამენტში ან მმართველობის სხვა სტრუქტურებში მუშაობენ უფლებამოსილნი არ არიან და შესაბამისად ვერ წარმოადგენენ ქვეყნის სომეხი ეროვნების მოქალაქეების ხმას, ხოლო ეროვნული უმცირესობების პრობლემატიკა ქართველი პოლიტიკოსების ინტერესთა პერიფერიულ სივრცეს წარმოადგნს. რამდენად არის ეს რეალობა გამართლებული და როგორ ხედავთ ამ საკითხის გადაჭრას?
- Հայտնի է, որ ազգությամբ հայ քաղաքացիները կազմում են երկրի ընդհանուր բնակչության 5,7 տոկոսը: Միևնույն ժամանակ այս 5,7 տոկոսի ներկայացուցչությունը պետական կառավարման մարմիններում զրոյական է: Ազգությամբ հայ քաղաքացիները, որոնք այսօր խորհրդարանում կամ կառավարման այլ կառուցվածքներում են աշխատում՝ իրավասու չեն և համապատասխանաբար չեն ներկայացնում երկրի հայ քաղաքացիների ձայնը, իսկ ազգային փոքրամասնությունների խնդիրները հետաքրքիր չեն վրացի քաղաքական գործիչներին: Որանո՞վ է արդարացված այս իրականությունը և ինչպե՞ս եք տեսնում այս հարցի լուծումը:
- ცნობილია, რომ სომეხი ეროვნების მოქალაქეები ქვეყნის საერთო მოსახლეობის 5,7% წარმოადგენენ. ამავე დროს ამ 5,7%-ის წარმომადგენლობა სახელმწიფო მართვის ორგანოებში ნულოვანია. სომეხი ეროვნების ის მოქალაქეები, ვინც დღეს პარლამენტში ან მმართველობის სხვა სტრუქტურებში მუშაობენ უფლებამოსილნი არ არიან და შესაბამისად ვერ წარმოადგენენ ქვეყნის სომეხი ეროვნების მოქალაქეების ხმას, ხოლო ეროვნული უმცირესობების პრობლემატიკა ქართველი პოლიტიკოსების ინტერესთა პერიფერიულ სივრცეს წარმოადგნს. რამდენად არის ეს რეალობა გამართლებული და როგორ ხედავთ ამ საკითხის გადაჭრას?
